Lief dagboek,
We zijn nu (weer) 7 weken op pad.
We zijn weer in sportgekkie-land. De gekleurde sportschoenen en geschoren kuiten vliegen je om de oren. Man wordt ruw uit zijn reisdroom getrokken. Morgen weer Ironman-en. Er hangt niets van af, want de buit, het WK, is al binnen. En we wisten van te voren dat we van dit gedeelte van de reis meer gingen genieten en minder gingen trainen. Meer lol. Maar dat is nu juist het probleem. Man doet die Ironmans niet voor de lol. Ja, hij eet broodjes met nutella voor de lol. Hij gaat naar de bios voor de lol. Maar racen? Dat doet hij met een doel. En daar heeft hij dan weer wel lol in. Maar voor de lol racen? Man is verward. Hoe doe je dat? Pieker de pieker.
Volgens man is hij momenteel een beetje te dik voor zijn triathlon pakje. Schuurplekjes bevestigen deze gedachte. Hij giert iedere dag dat er waarschijnlijk op de Ironman foto’s zelfs een klein rolletje te zien zal zijn op de fiets. Skinny boy problems.
Man is tegenwoordig ‘gouden atleet’. Dit betekent dat je een jaar heel vaak een Ironman hebt gedaan en niet slecht was en dus heel veel centjes aan Ironman hebt gegeven. Hiervoor krijgt man een goud embleempje achter zijn naam en soms een gouden badmuts. Beiden zijn we het erover eens dat dit meer op brons lijkt. Afzetters.
Vanavond houden we thuis een pannenkoekenfeestje. Traditiegetrouw eet ik uit solidariteit weer zo veel mogelijk mee. Dat brengt geluk.
Morgenochtend om 7.45 uur is het weer zover en wordt man met zijn net iets te strakke wetsuit het water in gegooid. En dan gaat hij genieten, want een Ironman in Australië doen is toch een serieus bucket list dingetje.
Els says
Heel veel succes, maar vooral ook plezier, ook voor jou als trouwe supporter! x